ارده کنجد مرغوب رمز رسیدن به موفقت می باشد

احتمالاً این خاصیت را مدیون منشأ خود است: فرض بر این است که گیاه کنجد (Sesamum indicum) در اصل از آفریقا آمده و از آنجا به هند و چین آمده است.

کنجد گیاهی یک ساله با گلهای سفید، صورتی یا قرمز تیره است و ارتفاع آن تا دو متر می رسد. بسته به نوع، کپسول های میوه حاوی دانه های سفید، بژ، قهوه ای یا سیاه هستند.

کنجد یکی از قدیمی ترین گیاهان روغنی در جهان است. امروزه در تمام مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود و محصولاتی چون ارده کنجد مرغوب از آن به دست می آید.

اتفاقاً پنجه شیطان (Harpagophytum procumbens) که برای درمان شکایات روماتیسمی استفاده می شود نیز از خانواده کنجد است.

دانه کنجد برای هزاران سال ارزشمند بوده و همچنین برای اهداف درمانی و آیینی مورد استفاده قرار گرفته است. مصریان نان را با آرد کنجد می پختند، شراب را با کنجد مزه دار می کردند و در بابل باستان، زنان برای حفظ سلامت جنسی و باروری خود از شیرینی های تهیه شده از دانه کنجد و عسل استفاده می کردند.

حتی بابلی ها علاقه خود را به دانه های کوچک و معطر به صورت مکتوب بیان کردند. یک لوح گلی 4000 ساله به خط میخی نوشته شده است: “خدایان با کنجد فصل می کنند.”

کیک کنجدی نقش مهمی در مراسم عروسی یونانیان باستان داشت. چینی ها که روغن کنجد را می سوزاندند تا از دوده جوهر بسازند، عملگراتر بودند.

“کنجد باز” از افسانه عربی “علی بابا و چهل دزد” احتمالاً به این واقعیت برمی گردد که کنجد برای جادو نیز استفاده می شد – و به مشاهده طبیعت: کپسول های دانه کنجد زمانی که خود به خود باز می شوند باز می شوند.

دانه ها رسیده اند این برای کشاورزان بسیار مهم بود: آنها باید منتظر لحظه ای بودند که دانه های کنجد تقریباً رسیده بودند، اما به اندازه کافی برای باز شدن غلاف ها نرسیده بودند.

اگر این نکته را از دست می دادند، دانه ریز در همه جا پراکنده می شد و گم می شد. برداشت اکنون آسان تر است: با انواع امروزی، غلاف بذر دیگر به خودی خود باز نمی شود.